…Velen gaan op een bepaald moment stil staan bij de nood die er is, bij de duisternis die realiteit is en waarvan ze voelen dat ze erdoor verzwolgen dreigen te worden. Dan komt er een punt dat de mens gaat zeggen: ‘Hoe het allemaal ook is, ik sta ervoor, ik wil hier zijn. Ik wens al die duisternis, wat voor gezicht het ook heeft, aan te gaan, ermee in contact te komen, het op te lossen. Dat zie ik als mijn taak, als mijn leven. Dat zie ik niet als iets waarvoor ik wil blijven vluchten, nee, ik keer me om en ik ga erin, in die duisternis. Feitelijk zal je zien dat als je dat doet het duister wijkt. Op dat moment is er sprake van een Zonnewende, is het Kerstmis. Kerstmis is daar waar je zegt: ‘Ik ben werkelijk hier geïncarneerd, ik ben werkelijk hier, ik ben een lichtend mens, wat ook de tegenwerking is. Ik sta in voor wat ik doe, voor wat ik vind, ik sta in voor mijn liefde. Uit de lezing Het ritme van de tijd van Hans Korteweg |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten