"Op gevoelens van onvoldaanheid zijn de mensen geneigd lichamelijk
te reageren. Zij doen alsof die onvoldaanheid afkomstig is van
het fysieke lichaam. Dan geven ze het iets om te eten, te
drinken, te roken, om zich mee te amuseren, ze laten het
wandelen, ze voorzien het van alle genoegens, en het voldane,
verzadigde fysieke lichaam snakt naar adem en klaagt: ‘Stop, je
maakt dat ik doodga, en je zult je niet beter voelen door me vol
te proppen!’ Maar de mensen begrijpen de taal van hun lichaam
niet. Ze houden koppig vol en zeggen als ze deze keer niet vinden
wat ze zoeken, dat het ze ongetwijfeld wel de volgende keer zal
lukken. Helaas, de volgende keer is het weer hetzelfde: leegte.
Maar ze blijven doorgaan…
In feite heeft het fysieke lichaam heel weinig nodig om het
tevreden te stellen, de eisen komen van de ziel en de geest die
blijven bidden, smeken: ‘Ik heb zuiverheid nodig, licht,
ruimte… Ik wil de zon aanschouwen… Ik snak ernaar me te
verenigen met de Heer, te werken voor de komst van zijn
koninkrijk, zodat er op een dag vrede heerst onder de
mensen…’ Dat zijn de stemmen die we in ons moeten
onderscheiden en we moeten goed naar hun eisen luisteren, om ze
tevreden te stellen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten